Rozdział 34

- On powiedział, że ..... - urwała, ponieważ nie mogła opanować łez.
- Co powiedział ?! - byłam strasznie zdenerwowana, a to nie było dla mnie dobre, szczególnie w ósmym miesiącu ciąży.
- Chce ze mną rozwodu ! - wykrzyczała, a ja osłupiałam. Nie wiedziałam co mam robić. Klaudia rzuciła się na łóżko i płakała w poduszkę. Położyłam się koło niej i ją przytuliłam.
- Kochanie, proszę nie płacz - prosiłam ją, bo sama zaczęłam płakać. Nie lubiłam gdy ona płacze, bo wtedy ja również.
- Jak mam nie płakać ?!
- Przepraszam - wyszeptałam. Przez jakąś godzinę leżałyśmy na łóżku, głaskałam Klaudie po głowie, a ona cały czas płakałam. Usłyszałam pukanie do drzwi. :
- Proszę - rzuciłam. Do pokoju wszedł Robert.
- Kochanie idze.... - nie dokończył, bo zobaczył jak płacze razem z Klaudią. - Co się stało ?
- Mario .... - wyszeptała moja przyjaciółka.
- Ale co Mario ? - próbował się dowiedzieć o co chodzi.
- Nie teraz Robert - rzuciłam. - Klaudia spróbuj zasnąć - powiedziałam do przyjaciółki.
- Dobrze - powiedziała. Zeszłam z łóżka i poszłam do łazienki, a Lewandowski ruszył za mną. Zamknęłam drzwi od łazienki i bez słowa wtuliłam się w ukochanego, wybuchając płaczem.
 -Kotek - przytulił mnie.
- Mario chce rozwodu z Klaudią - oświeciłam go.
- Co ?! Czemu ?
- Bo Klaudia dzisiaj spotkała swojego byłego no i on ją pocałował i oczywiście media zrobiły im zdjęcie i jest to już wszystko na internecie.....
- Nie to nie prawda - odsuwał od siebie tą myśl.
- Niestety tak ... - mocniej przytuliłam się do Lewego.
- Nie płacz, jeszcze wszystko się wyjaśni. Spójrz na mnie - podniósł moją twarz tak, abym go widziała i mnie namiętnie pocałował.
- Robert ogarnę się i możemy iść - powiedziałam.
- Dobrze, czekam na Ciebie u siebie w pokoju - posłał mi uśmiech i wyszedł. Przebrałam się, pomalowałam lekko i przeczesałam włosy szczotką. Wyszłam z łazienki i spojrzałam czy przyjaciółka śpi. Na szczęście zasnęła. Wzięłam torebkę i wyszłam z pokoju. Po kilku sekundach byłam już u Lewego.
- Robert jestem już gotowa - oznajmiłam.
- Ja też - dał mi buziaka.
- Nie chce zostawiać Klaudii samej, bo nie wiadomo co zrobi jak się obudzi.
- Nie zostanie sama, my ją przypilnujemy - wtrącił się Kuba.
- Naprawdę ?
- Tak - posłał mi uśmiech Łukasz.
- Jesteście kochani - podeszłam do nich i przytuliłam.
- Wiemy.
- To co kochanie idziemy ? - zapytał napastnik.
- Oczywiście - złapałam go za rękę i wyszliśmy z pokoju, a potem z hotelu. - A gdzie idziemy ?
- Zobaczysz - zrobił swój ten tajemniczy uśmieszek. - Pięknie wyglądasz.
- Dzięku ... - nie dokończyłam, ponieważ mój narzeczony dał mi dłuuugiego całusa. - Dziękuje - dokończyłam, gdy ten skończył tego swojego całusa. Ponownie nasze palce się splotły i ruszyliśmy dalej. Nie wiedziałam gdzie idziemy, Robert gdzieś mnie prowadził, jakimiś uliczkami nie ukrywam, bałam się trochę.
- Robert, gdzie my idziemy ? - zapytałam podirytowana.
- Nie denerwuj się, jesteśmy już niedaleko - posłał mi uśmiech. - Kotek musisz teraz zamknąć oczy.
- Ale czemu ? - zapytałam.
- No proszęęęę - zrobił maślane oczka.
- No dobrze, ale masz mnie trzymać, bo jak się wywalę to nie będzie zabawnie - zaśmiałam się.
- Obiecuje będę Cię trzymać. Masz nie podglądać.
- Dobrze.
- Dla pewności zakryję Ci oczy - zaśmiał się i zasłonił mi oczy swoimi dłońmi. Szliśmy tak przez chwilę i nareszcie Robert zdjął mi dłonie z oczu, a ja ujrzałam piękny widok.
- To dla mnie ? - zapytałam z niedowierzaniem.
- Tak - spojrzał na mnie.
- Kocham Cię - z moich oczu popłynęły łzy szczęścia.
- Ja Ciebie też - na moich wargach zagościły jego usta. Gdy się od siebie odsunęliśmy, podeszliśmy do stolika i zaczęliśmy romantyczną kolację. Gdy konsumowaliśmy jedzenie cały czas na siebie spoglądaliśmy.
- Mam szczęście, że mam takiego wspaniałego faceta jak ty - uśmiechnęłam się, choć na chwilę mogłam zapomnieć o problemach.
- A ja mam szczęście, że mam tak wspaniałą kobietę jak ty - odwzajemnił uśmiech.
- A jak tak przed meczem ? - zapytałam.Gdy zjadłam posiłek wstałam i podeszłam do Roberta i usiadłam mu na kolanach.
- Jak na razie dobrze - odparł.
- Wiesz, że Cię kocham ? - zapytałam z chytrym uśmieszkiem.
- Wiem - zaczął mnie całować po szyi.
- A wiesz jak bardzo ?
- Tak - odpowiedział pomiędzy pocałunkami. Nagle nasze usta się spotkały i nasze pocałunki stawały się coraz zachłanne. Robert całując mnie próbował rozpiąć mi sukienkę, gdy nagle strasznie zabolał mnie brzuch i źle się poczułam.
- Robert .... ! - krzyknęłam.
- Co się stało ?! - zapytał zaniepokojony.
- Źle się czuje ! Kręci mi się w głowie i jest mi niedobrze.
- Dzwonie po karetkę - pospiesznie wyjął telefon z komórki i zadzwonił po pogotowie. Po jakiś 20 minutach karetka była na miejscu i zabrali mnie do szpitala, Lewy pojechał razem ze mną. Gdy znalazłam się w szpitalu od razu zabrali mnie na badania.
Robert :
Nasz romantyczny wieczór skończył się w szpitalu. Bardzo martwiłem się o Weronikę i o nasze dziecko. Pojechali z nią od razu na badania, a ja siedziałem w poczekali cały w nerwach. Po jakiś 35 minutach podszedł do mnie lekarz.
- Pan jest narzeczonym pani Weroniki ? - zapytał.
- Tak - pospiesznie odpowiedziałem.
- Pańska narzeczona ...
***********************************************
No to macie następny rozdział :) Trochę krótki, ale to nic ;p I przepraszam was za to, że trzymam was tak w niepewności <3 Komentarze mile widziane :3
BVB W FINALE !!!!!!!!! Omal wczoraj zawału nie dostałam ;p Cieszę się bardzo z wygranej pszczółek <3